Er is een oorlog gaande tegen waarheid en bewustzijn. Ideeën die afwijken van de heersende stroming worden gecensureerd, verboden en de mensen die zich uitspreken wordt het zwijgen opgelegd.
Een van hen is Graham Hancock, hij pikt dit echter niet en laat dat ook publiekelijk weten. Graham is een Brits schrijver en journalist, hij is onderzoeker en gespecialiseerd op het gebied van oude beschavingen, veranderingen op aarde, veranderde bewustzijnstoestanden door de tijd heen, oude mythen en astronomische of astrologische gegevens uit het verleden.
“De manier waarop de wereld verandert, is dat mensen dingen naar voren brengen die ongemakkelijk kunnen zijn voor de machthebbers.
En als je aan de macht bent, hou je er niet van om je ongemakkelijk te voelen. Dus doe je alles wat je kunt om dat te onderdrukken. Vanuit het standpunt van een academicus, laten we zeggen een professor in de archeologie, heeft hij of zij zijn of haar hele carrière geïnvesteerd in een bepaald model van het verleden. Dat model lag al vast voordat zij hun beroep gingen uitoefenen.
Vanaf het moment dat zij hun eerste examens aan de universiteit afleggen, wordt er een filter toegepast. Als zij op enigerlei wijze buiten de ‘aanvaarde leer’ treden, als zij suggereren dat de dingen anders zijn dan dat zij worden onderwezen, zal dat afgekeurd worden. In zekere zin moet je, om het academisch goed te doen op dat gebied, geloven in het bestaande model. Want als je buiten het bestaande model stapt, zullen de examens worden afgekeurd en zul je niet de resultaten behalen die je uiteindelijk een academicus kunnen maken.
Dus academici zijn per definitie al mensen die zich hebben ingekocht in het bestaande model, en hun carrière geïnvesteerd hebben ín dat model. Het zijn fatsoenlijke en goede mensen, ze geloven hartstochtelijk dat ze gelijk hebben en dat dit is hoe het is. En dat geloof wordt op een bepaalde manier ook existentieel. Het is heel makkelijk voor mensen om diep te investeren in de bestaande ideeën. Ik denk dat we dat allemaal wel doen, we hebben een bepaalde mindset met ideeën waar we diep in verankerd zijn geraakt.
En wanneer die ideeën worden uitgedaagd, is het niet meer alleen een intellectuele discussie, maar kunnen we dat zien als een persoonlijke aanval, ik denk dat dat de fundamentele reden is waarom academici op mij reageerden op de manier waarop ze dat deden. Ik betoogde dat men met de oorsprong van de beschaving, wat het hele gebied van de geschiedenis en de archeologie betreft, volledig fout zit. Maar op het onderbuik-niveau werd dat door veel academici opgevat als een directe aanval op henzelf en hun plaats in de academische wereld en dat resulteerde in een tegenaanval op mij.
Nu is het wel zo dat die tegenaanvallen nooit zouden zijn gekomen als mijn boek een mislukking was geweest. Er zijn veel boeken over alternatieve geschiedenis die radicale dingen zeggen, maar de meeste daarvan komen niet boven de radar. Mijn boek “Vingerafdrukken van de Goden” (de bestseller “Fingerprints of the Gods”, waarvan er miljoenen exemplaren werden verkocht) verscheen wel boven de radar en als gevolg daarvan werd er een gezamenlijke poging gedaan om mij in diskrediet te brengen. En dat kun je dan toch wel een beetje een samenzwering noemen.
Wanneer er academici zijn die de BBC schrijven en zeggen: “U moet deze man ten val brengen”, wanneer zij dat daadwerkelijk zeggen en de BBC een programma maakt dat erop gericht is mijn reputatie te schaden en dat programma later als “onterecht” werd beoordeeld door de Broadcasting Standards Commission, dan is er toch wel iets vreemds aan de hand. Dan vindt er zoiets als ‘realiteitscontrole’ plaats! Ik vind dat heel erg vreemd.
Ik vond TED TALKS altijd leuk om naar te luisteren. En ik dacht: ik heb ideeën die de moeite waard zijn om te verspreiden en als daar discussies over ontstaan dan ga ik daarin mee, dat is interessant.
Ik deed een TEDX evenement in januari 2013, ik was daar, Rupert Sheldrake was daar, Satish Kumar was daar, een heleboel andere mensen waren daar, we gaven allemaal lezingen die op het TED YouTube-kanaal zouden komen. Maar twee weken later verwijdert TED mijn lezing en de lezing van Rupert Sheldrake. Er ontstond toen ophef en mensen stelden vragen, waarop TED antwoordde: “Oh, omdat dit pseudo-wetenschappelijke ideeën waren.” Ze hebben dit echter nooit gerechtvaardigd en onderbouwd, ze beschuldigden ons ervan dat we ideeën over bewustzijn vertegenwoordigden die niet wetenschappelijk waren.
Dat is helemaal niet het geval, Rupert Sheldrake is een hooggekwalificeerde wetenschapper, het was het soort wetenschap waar deze mensen niet van houden! Er is een bepaalde tendens in de wetenschap dat materialistisch reductionisme heet, waar alles wordt gereduceerd tot materie. Dus het idee dat er buiten de hersenen nog iets met het bewustzijn te maken zou kunnen hebben, is voor zulke wetenschappers een anathema.
Deze wetenschappers geloven dat bewustzijn een epifenomeen is van de hersenactiviteit. Dat we deze grote hersenen hebben en ze evolueerden om te overleven in de jungle van ‘survival of the fittest’. Een soort toevallig bijproduct daarvan – we hebben dit ding dat bewustzijn heet – , geloof het of niet, dit is wat mensen als Richard Dawkins het bewustzijn noemen: een toevallig bijproduct van hersenactiviteit.
Rupert Sheldrake en ik suggereerden dat dit niet het geval is, dat het veel mysterieuzer is. En dat was de reden waarom ze onze gesprekken offline haalden. Niet omdat ze onwetenschappelijk waren, maar omdat ze een dogma van een ‘bepaalde belangengroep van de wetenschap’ uitdaagden. En in feite kregen Rupert en ik daarna enorme steun van veel wetenschappers die zeiden dat TED er ver naast zat om dit te doen en dat de ideeën die we presenteerden niet onwetenschappelijk waren. Ze waren toonaangevend, maar zeker niet onwetenschappelijk.
Uiteindelijk werd TED dus gedwongen om de lezingen terug te plaatsen, niet op hun YouTube kanaal maar op hun hoofdsite. Ze werden gedwongen de redenen te publiceren waarom ze de lezingen offline hadden gehaald, een zeer vernederende afgang voor TED. De nepredenen waarom de lezingen verwijderd werden en onze tegenargumenten zijn toen samen met de lezingen online geplaatst.
Een paar jaar later, in 2015, komt een TEDX organisator in Redding, Engeland, naar me toe en vraagt mij of ik een TED TALK, een TEDX evenement, met hem zou willen doen en ik antwoordde: “ Nou weet je, ik heb een beetje problemen gehad met TED in het verleden.” Hij zei: “Ja, maar ik hou van je onderwerp en je mag vrijuit spreken, ik ben een onafhankelijke organisator.” Dus ik zei: “Oké, ik zal het doen.” En ik ging naar het evenement.
TED meende dit keer slimmer te zijn en liet de massale reacties, vanwege het censureren en het offline halen, staan, maar plaatsten er een grote waarschuwing bij dat het geen officiële informatie is die is goedgekeurd door de wetenschap.
En zo lijkt TED de opvatting te hebben dat het publiek niet in staat is om een eigen mening te vormen. Dat ze als kinderen zijn, niet in staat om voor zichzelf te beslissen. En dat TED alles moet censureren en begeleiden om hen het juiste materiaal voor te schotelen.”
Graham Hancock