Giliam Kuijpers bij Café Weltschmerz, haar inzichtelijkheid is een eye-opener in deze verwarrende coronatijd

Michiel de Jong gaat in gesprek met Giliam Kuijpers, kinderarts, ex-directeur beleid bij KNMG en de oprichter van sociale onderneming Medgezel, een opleidingsinstituut voor medische coaches. Verder is zij bestuurslid van het Artsen Covid Collectief.

Van jongs af aan was Giliam al geïnteresseerd in menselijke onderlinge verbinding, waarom doen mensen de dingen die ze doen? Door haar vele ervaringen in de medische wereld, ze was al jong astmapatiënt, kwam ze daardoor vaak in ziekenhuizen en werd ze zelf geïnspireerd kinderarts te worden. Toen ze zichzelf kwijt raakte in het medische systeem, groeide haar interesse in menselijke gedragingen en verbindingen binnen groepen en systemen nog meer. Zodoende besloot Giliam haar hart te volgen en te gaan werken als systeem-arts.

Verwijzend naar het boek ‘verdraaide organisaties’ van Wouter Hart, legt ze uit dat onze systemen steeds meer  mechanische, technocratische organisaties zijn geworden, die losgekoppeld zijn geraakt van hun achterban en ook van de bezieling. Zo kom je terecht in een omgekeerde wereld.

Giliam boeit haar luisteraars tijdens het hele gesprek met haar kennis en ervaring. Kort samengevat : ‘Varend op het morele en ethische kompas ga je vanzelf de vragen stellen: ‘wie ben ik, wie is de ander, waarvoor zijn wij bedoeld en klopt wat er gaande is met mijn menszijn en de menselijkheid? Dit is een beweging van binnenuit, je krijgt iets tegenovergestelds voorgespiegeld en zo kom je te weten wie je niet bent om te ervaren wie je wel bent. Dit is bewustzijnsgroei en dat gaat meestal gepaard met pijn en weerstand.

Dit verhoudt zich ook naar onze buitenwereld, we ontdekken wat illusie is. We zien dat momenteel terug in de unanimiteit van de beleidsmakers en de politici. Zulke unanimiteit bestaat in werkelijkheid niet, dit is een illusie. Zulke stelligheid laat bij steeds meer mensen dan ook de alarmbellen rinkelen.

Die unanimiteit zien we ook terug bij de PCR tests. De goede klinische blik van de arts en de daaruit voortkomende goede anamnese is altijd van groot belang voor de patiënt en deze wordt nu helemaal vervangen door een mechanische test, die door de uitvinder niet eens bedoeld was als diagnosemiddel en als zodanig dus ook niet gebruikt zou moeten worden.

Bij het vaccin geldt ditzelfde, terwijl zoveel nog onduidelijk is, blijven veel vragen onbeantwoord. Waarom is er geen dialoog over de natuurlijke immuniteit? Hoe ver gaan de financiële belangen? Waarom duldt men geen tegenspraak of inzichten van andere ervaringsdeskundigen. Wie houdt er toezicht op de WHO? Als er geen toezicht is, is dat zeer zorgelijk.

Daarom is tegenspraak noodzakelijk en moeten er mensen opstaan. Op welke wijze men communiceert, is hierbij belangrijk. Door alle tegenstrijdigheden is er polarisatie ontstaan, terwijl het voor de terugkeer naar een goede en menselijke samenleving juist noodzakelijk is dat we elkaar weer kunnen vinden’.

De uitzending van Café Weltschmerz bekijkt u hier.