Deze zin van het nummer Over de muur van Klein Orkest uit 1984 krijgt ook in Nederland steeds meer betekenis. En zelfs met de rug tegen de muur is niet eens altijd meer mogelijk.
De laatste maanden worden demonstraties in Nederland aan de lopende band verboden of afgebroken. Dit gebeurt niet alleen bij de protesten tegen de corona maatregelen maar ook eerder bij de boerenprotesten. De gemene deler is kritiek op het overheidsbeleid.
De beelden die wij in de media te zien krijgen, laten dan vaak een zeer buitensporig machtsvertoon van de politie zien. Zo ook gisteren weer.
In Amsterdam vond op het Museumplein een verboden demonstratie plaats.
De demonstratie was vooraf netjes aangemeld maar werd door de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema verboden.
Weet u nog diezelfde burgemeester die de woorden sprak: ‘Een demonstratierecht is gegeven, dat hoef je niet eens aan te vragen, je mag demonstreren.”Mensen mogen demonstreren, zeker in een periode waarin de overheid zich enorm veel macht toegeëigend heeft is het noodzakelijk.”
Diezelfde burgemeester die een demonstratie van Black Lives Matter met 10.000 mensen bij elkaar gepakt op de Dam op 1 juni 2020 wel goedkeurde. Diezelfde burgemeester die daar tussen de demonstranten rondliep. De aanwezige politie knielde samen met de demonstranten tegen het politiegeweld in Amerika.
Dat demonstraties geen gevaar voor de volksgezondheid betekenen, is dus al eerder gebleken.
Nederland hield de adem in, in de weken na de BLM demonstratie. Maar gelukkig blijk deze angst onterecht. Ook na andere demonstraties bleek er geen toename van positief getesten, zoals na de manifestatie van Vrouwen in Vrijheid in Haarlem. Daar bleek zelfs een flinke daling te zijn geweest in de week erna. En toch werd de demonstratie van afgelopen zondag een paar dagen eerder verboden. Afgelopen vrijdag was er al een kort geding gevoerd tegen het demonstratieverbod. Het kort geding werd verloren en de organisator zag zich genoodzaakt om de manifestatie af te blazen. In Nederland moet je een demonstratie vooraf aanmelden. Je hoeft hem dus niet aan te vragen om hier toestemming voor te krijgen. De burgemeester kan een demonstratie vooraf alleen verbieden als er sprake is van ernstige bedreigingen van de openbare orde of veiligheid. De inhoud van de meningsuiting mag er niet toe doen bij de bepaling of een demonstratie door mag gaan. Maar ondanks het verbod gingen toch veel bezorgde burgers op persoonlijke titel naar het Museumplein toe. De noodzaak om zich met elkaar te verenigen en een kritisch geluid te laten horen, zorgt ervoor dat zij toch in de kou naar Amsterdam trokken.
De vrijheid van meningsuiting, iets waarvoor veel demonstranten naar Amsterdam kwamen, wordt al maanden beperkt.
Censuur wordt op grote schaal toepast, op alles wat te maken heeft met Covid-19, in de media. Politici worden verwijderd van social media. Journalisten stellen geen kritische vragen tijdens de persconferenties. En in de talkshows verschijnen continue dezelfde experts.
In een eerder interview vertelde hoofdredacteur Pieter Klok voor NPO1 Radio, alleen de lijn van de overheid te volgen. Zelfs kritisch tegengeluid vanuit de medische hoek wordt in de kiem gesmoord. Artsen die brandbrieven schrijven om aandacht te vragen voor de slachtoffers van de buitenproportionele maatregelen worden niet uitgenodigd, bedreigd of zelfs de licentie afgenomen. Een grote groep mensen in Nederland voelt zich dus genoodzaakt om middels demonstraties hun stem te laten horen. Niet omdat zij zo graag willen demonstreren maar omdat dit de laatste strohalm is. Rond 14 uur verzamelden zich meer dan 8.000 vreedzame demonstranten op het plein. Maar ook in de straten erom heen stonden mensen die naar het Museumplein toe wilden maar door de politie werden tegengehouden. De sfeer was gemoedelijk, mensen begroetten elkaar. Er werd gezongen en muziek gemaakt. De demonstranten hadden spandoeken bij zich met teksten zoals: ‘Mondkapje = Gedragsexperiment’, ‘Stop met Liegen’ en NOS = Fakenews.
Na een uur werd er omgeroepen door de politie, om het plein te verlaten, waarop de demonstranten een luid ‘boe-geroep’ lieten horen. De meesten hadden een aantal uren gereden en wilden niet zomaar weg worden gestuurd, je staat daar niet voor niets.
Na de inzet van het waterkanon, om het plein schoon te vegen, werden ook de politiehonden en politiepaarden ingezet. En daar begon het geweld en de intimidatie tegen de vreedzame demonstranten. De sfeer sloeg om naar grimmig want actie lokt reactie uit.
Resultaat:
Een schoongeveegd plein maar ook gewonde demonstranten en een stad vol met mensen die de straten door werden gejaagd door politie en ME.
In een paar straten werden mensen ingesloten, bijeen gedreven en gearresteerd.
Ook onschuldige voorbijgangers komen tussen de demonstranten terecht.
In volle touringcar bussen werden zij naar het cellencomplex Zuid Oost gebracht, waar ze na een aantal uur bij elkaar in de bussen te hebben gezeten, vlak voor middernacht weer werden vrijgelaten. Een flink staaltje machtsvertoon wat door de belastingbetaler betaald wordt.
