Opinie: Binnenkort in dit theater: Cliniclown Hugo

Ik kon er echt wéér niets aan doen. Net als vorige keer rondom het kinderdagverblijf Catshuis, popte op een goede ochtend het beeld in me op waarin Hugo de Jonge verscheen als Cliniclown. Niet vreemd op zich, want Hugo kan inmiddels totaal niet meer serieus genomen worden met o.a. zijn ‘Dansen met Janssen’. Wat wordt de volgende grap? Wordt wijzer met Pfizer? Of wordt de jeugd bij vaccinatie gratis een worst en een glaasje prik aangeboden? Gaat hij mensen die op vakantie willen subsidiëren, zodat ze ‘voor een prikkie’ op vakantie kunnen gaan? Verschijnt hij voortaan in beeld met een flesje Heineken in z’n hand? Alles is mogelijk. Het zou mij zelfs niet verbazen als Hugo binnenkort rondrijdt in een Opel Astra Zeneca. Hij moet toch op de een of andere manier van het vaccinspul zien af te komen. Waarom zou hij dan elk creatief middel onbenut laten? Misschien een ideetje voor Hugo: als ’t nou echt niet vlotten wil met die vaccinaties: er lopen in Nederland nog genoeg koeien en varkens rond en die arme beesten doen niet zo moeilijk over een prik meer of minder.

In mijn cabareteske fantasie zie ik dat tijdens één van de voorstellingen van Hugo er vanuit de zaal rotte tomaten worden gegooid en boegeroep klinkt. Niet door degenen die het hele beleid onzinnig vinden, want die gaan niet naar zo’n voorstelling. Die vinden de grappen en grollen van Cliniclown Hugo smakeloos, discriminerend en harteloos. Nee, het zijn de kritische journalisten – tenminste zo noemen zij zichzelf graag – die het beleid te slap vinden en zich blind staren op besmettingsaantallen die uit ondeugdelijke PCR-testen voortkomen. Ik begrijp direct de symboliek van de rotte tomaten: het zijn de vragen die afgevuurd worden en getuigen van weinig intelligentie. Hugo doet er alles aan de tomaten te ontwijken en roept dat hij niet van plan is zijn voorstelling af te breken en op te stappen. De baas van het theater, die dol is op Cliniclowns – naast Hugo vindt hij Jaap en Diederik ook fantastisch – komt de Bühne opgerend en roept luidkeels dat Hugo niet opstapt. Het journaille verlaat diep teleurgesteld de zaal en schreeuwt verontwaardigd dat ze niet serieus worden genomen. Die vaststelling is correct. De op sensatie en angst beluste pers wordt gaandeweg door steeds meer mensen ontmaskerd als een zielig gezelschap, dat verzot is op drama, opgeklopte verhalen en het stellen van treitervragen. Wellicht zijn ze na de voorstelling afgereisd naar Urk in de hoop dat ze daar nog een onbeduidend verhaal konden opkloppen of wat kerkgangers op de kast konden jagen.

Reinhart