Podcast met Dr. Baric over de samenwerking met Wuhan Lab over gain-of-function, waarbij de NIH ‘zeer ondersteunend’ was

Ondanks Dr. Anthony Fauci’s volhouden dat zijn agentschap, het National Institute of Allergy and Infectious Diseases, nooit “gain-of-function” onderzoek in Wuhan heeft gefinancierd, onthult een door The National Pulse opgegraven podcast met Dr. Ralph Baric, die onderzoeken met de manipulatie van vleermuiscoronavirussen uitvoerde samen met top Wuhan onderzoekers, het tegendeel.

In de aflevering van 22 november 2015 van het programma This Week In Virology – “It’s not SARS 2.0” – was Dr. Baric te gast om een artikel te bespreken dat hij mede had geschreven: “A SARS-like Cluster of Circulating Bat Coronaviruses Shows Potential for Human Emergence.” Twee onderzoekers van het Wuhan Institute of Virology, waaronder “vleermuisvrouw” Shi Zhengli, zijn co-auteurs van het artikel waarin staat dat het werd “gesteund door subsidies van het National Institute of Allergy & Infectious Disease”.

De samenwerking tussen Shi en Baric werd onlangs aangehaald door Senator Rand Paul toen hij Dr. Fauci onder druk zette over de vraag of zijn National Institutes of Health (NIH) agentschap al dan niet het Wuhan Institute of Virology had gefinancierd. Fauci beweerde dat de beweringen “volledig en volkomen onjuist” waren.

Het paper dat in de podcast wordt besproken, onthult echter iets anders, omdat het zijn bevindingen herhaaldelijk voorafgaat met erkenningen dat het relevante onderzoek werd voltooid vóór een verbod van oktober 2014 op gain-of-function-onderzoek:

“Deze studies werden gestart vóór het Deliberative Process Research Funding Pause on Selected Gain-of-Function Research Involving Influenza, MERS and SARS Viruses van de Amerikaanse regering.

“Experimenten met de full-length en chimere SHC014 recombinante virussen werden gestart en uitgevoerd vóór de financieringspauze voor het verkrijgen van functie-onderzoek en zijn sindsdien beoordeeld en goedgekeurd voor voortzetting van de studie door de NIH,” herhaalt de paper, alvorens te waarschuwen dat “deze aanpak moet worden beschouwd in de context van de door de Amerikaanse regering opgelegde pauze voor het verkrijgen van functie-onderzoek.”

Weken na de publicatie van het artikel schoven Baric en co-auteur Vineet Menachery aan bij het programma “This Week In Virology” om hun bevindingen te bespreken en, meer in het algemeen, het moratorium op onderzoek naar Gain-of-Function.

“U was geïnteresseerd in de coronavirussen bij vleermuizen die SARS-achtig waren”, vraagt de interviewer aan Baric, die antwoordt: “dat klopt.”

“Uw strategie was om een menselijke SARS-coronavirusstam te nemen en de spike ervan te vervangen door die van SHC014, en u ontdekte dat dit menselijke cellen en muizen kon infecteren. Dat is een deel van wat veel controverse over dit artikel veroorzaakte, omdat u een nieuw virus maakte, en Simon Wain-Hobson zei dat dit virus niet in de natuur bestaat, en wie weet wat er zou gebeuren als het naar buiten zou komen”, vervolgt de interviewer.

“We hebben experimenten gedaan met pseudotypering in samenwerking met onze medewerkers aan de universiteit van Wuhan. We pseudotypeerden lentivirussen met de SHC014 spike en enkele andere spikes van andere vleermuis coronavirussen en menselijke coronavirussen. De andere spikes konden toegang programmeren tot menselijke cellen, en de SHC104 spike kon dat niet”, antwoordt Baric.

Co-auteur Menachery vermeldt ook de samenwerking van hem en Baric met onderzoekers uit Wuhan op het gebied van sequencing en spike-eiwitten:

“Onze medewerkers van het Wuhan-instituut hebben een aantal sequenties ontwikkeld en geïsoleerd. Onze medewerkers in Wuhan deelden met ons hun pseudotyperingsgegevens, waarbij zij de spikes hadden genomen en met behulp van een lentivirussysteem hadden aangetoond dat hun SARS wildtype spike met de WIV1 spike dat het virus kon binnendringen met behulp van menselijke ACE2.”

“Simon Wain-Hobson heeft gezegd dat als dit virus vrijkomt, je niet kunt voorspellen wat er bij mensen zou gebeuren. Hoe ga je daar mee om?” vraagt de interviewer aan Baric.

“Ten eerste is het onwaarschijnlijk dat de SHC014-spike, die voor zover wij weten nooit in de menselijke populatie heeft gecirculeerd, in staat zou zijn om zo’n ernstige infectie te programmeren als de SARS-epidemiestam kon doen”, begint Baric, voordat hij benadrukt dat “volksgezondheidsinterventiestrategieën” en inherente kenmerken van SARS het potentiële risico verkleinen.

Baric merkt ook op dat “het heel goed mogelijk is dat deze experimenten helemaal nooit zouden worden toegestaan en ik denk dat dat tragisch zou zijn”, terwijl hij het toenmalige moratorium op onderzoek naar gain-of-function bespreekt.

Co-auteur Menachery werd ook gevraagd of, naar aanleiding van het gain-of-function moratorium, het artikel zou vallen onder de categorie van ‘het soort experiment dat je vandaag niet zou kunnen doen’.

“Muisadaptatie van SARS zou dat niet zijn, ik bedoel het valt onder de pauze. Het is een toename van de pathogeniciteit in een zoogdiermodel. Maakt dat het meer pathogeen bij mensen? Het antwoord is dat we het niet weten”, antwoordt hij.

Desondanks onthult Menachery ook dat de NIH ‘zeer ondersteunend’ was voor de studie:

“Ze hebben dit werk zeer gesteund. Ze waren zeer complimenteus. In veel opzichten is het belangrijk om te beseffen dat NIH weliswaar de administratie doet, maar dat zij ook in de frontlinie staan. Het beleid kwam van het ministerie van Buitenlandse Zaken. De pauze is geen NIH richtlijn.”

Hier het gesprek van Baric bij This Week in Virology uit 2015.